کد مطلب:51719 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » متفرقه

حكايتي دربارة تأثير قرآن بر عقبه بن ربيعه

«عتبه بين ربيعه» از سران و مشاهير قريش به شمار ميرفت. گرايش حمزه عموي پيامبر به اسلام، آسمان زندگي قريش را تيره و تار ساخته بود زيرا بيم آن ميرفت كه نفوذ محمد (ص) به تدريج همه جار را فراگيرد و ديگر شخصيتهاي نيز به سوي اسلام جذب شوند. در اين لحظه عتبه رو به دوستان خود كرد و گفت من اكنون پيش محمد ميروم به او چند چيز پيشنهاد ميكنم شايد او يكي از آنها را بپذيرد، دوستان وي با فكر او موافقت كردند او برخاست و به سوي رسول خدا كه در مسجد نشسته بود آمد و پيشنهادهايي چند به وي نمود وقتي او از سخنان خود فارغ گرديد پيامبر رو به او كرد و گفت: «أفرغت يا أبا وليد؟» آيا سخنان خود را به آخر رسانيدي؟ گفت آري پيامبر فرمود: پاسخ پيشنهادهايي شما در همين آياتي است كه اكنون ميخوانم پيامبر سي و هفت آيه از سوره «فصلت» براي او خواند و به سجده رفت و سجده نمود و سر برداشت گفت: «ابا وليد» پيام خدا را شنيدي؟ «عتبه» آنچنان مجذوب آيات قرآن شده بود به طوري كه بر دستهاي خود تكيه كرده بود مدتي خيره خيره بر چهره پيامبر مينگريست، تو گويي جذبه و كشش قرآن توانايي سخن را از او سلب كرده بود. وي پس از لحظاتي بدون اينكه كلمهاي را با پيامبر سخن بگويد، از جاي خويش برخاست و به سوي دوستان خويش بازگشت ديدگان همفكران او به صورت «عتبه» دوخته شده بود. همگي از او پرسيدند نتيجه چه شد او جريان را از اول تا به آخر گفت سپس افزود من از محمد كلامي شنديم «و الله ما هو بالشعر و لا بالسحر و لا بالكهانه»: سخنان او نه شعر است و نه شبيه گفتار ساحران و كاهنان ميباشد چه بهتر او را ميان قبايل رها سازيم اگر او را كشتند همگي از ناحيه او راحت ميشويم و اگر در ميان آنان نفوذ پيدا كرد، و حكومتي بر پا نمود در اين صورت او از فاميل ما است براي ما بهرهاي خواهد داشت. (سيره ابن هشام، /-)

---

: آية الله جعفر سبحاني
رسالت جهاني پيامبران و برهان رسالت